In onze zomerserie zoeken we tips en tricks voor goede zorg en ondersteuning van medewerkers in het sociaal domein. Dit keer: werken in de gehandicaptenzorg lijkt studenten onaantrekkelijk, blijkt uit recent onderzoek. Maar, zo laat hetzelfde onderzoek zien: werknemers in de branche, vooral zij-instromers, ervaren er veel werkgeluk. Wat doen organisaties hier zelf zoal in?
In opdracht van de Vereniging Gehandicaptenzorg Nederland (VGN) onderzochten zes studenten het imago van de gehandicaptenzorg en het werkgeluk van medewerkers. Werken in de gehandicaptenzorg is fysiek en geestelijk zwaar, denken veel mbo-studenten, en dat komt volgens hen mede door agressie. Dat denkbeeld weerhoudt ze zelfs van een loopbaan in de branche, ondanks dat werken in de gehandicaptenzorg hen ook dankbaar en zinvol lijkt. Hebben studenten stage gelopen in de sector, dan zijn zij wel degelijk positief over hun werk. Zij-instromers ervaren zelfs een opvallend hoge mate van werkgeluk in de gehandicaptenzorg, zo blijkt uit de resultaten.
Veel erkenning
‘Zij-instromers weten dat zij het verschil kunnen maken in het leven van zorgbehoevenden. Dit is de kern van het werkgeluk. Daarnaast blijken zij-instromers in de gehandicaptenzorg tevreden door de hoge mate van erkenning, ruimte voor ontwikkeling en ontplooiing door opleidingen, kans op promotie en kans om hun vaardigheden te gebruiken. Zij voelen veel betrokkenheid vanuit het team’, zo staat op de site van VGN te lezen. Volgens VGN zou het goed zijn als organisaties meer investeren in zichtbaarheid, omdat het negatieve imago vaak te maken heeft met onwetendheid.
Weinig motivatie
Het slechte imago onder studenten viel ook zorgorganisatie Cello op. Veel nieuwe studenten bleken zich niet uitgedaagd te voelen in hun werk in de verstandelijk gehandicaptenzorg. Teamleden merkten dat op hun beurt ook, en zagen weinig eigenaarschap en motivatie bij de studenten. Reden voor Cello om een nieuwe visie op leren te ontwikkelen; ze voerde die de afgelopen twee jaar door. Sindsdien geven studenten en medewerkers aan dat er een prettiger leerklimaat is; studenten voelen zich serieuzer genomen als lerende collega, er is meer aandacht voor wederzijdse feedback en het begeleiden van studenten staat centraler in het dagelijkse werk. De uitstroom van nieuwe studenten is afgenomen.
Visie op geluk
Philadelphia heeft op haar (honderden) locaties een visie op geluk verspreid, om het werkplezier onder medewerkers te vergroten. De visie is twee jaar geleden ontstaan en opgesteld vanuit het idee dat mensen die voor anderen zorgen óók goed voor zichzelf moeten zorgen. In de visie beschrijft Philadelphia geluk onder andere als: voelen dat je grip hebt, voelen dat je keuzes kunt maken, ertoe doen, werk hebben dat bij je past, veerkracht hebben op momenten dat het in je leven of werk even wat minder goed gaat. De organisatie wil haar medewerkers hierover aan de praat krijgen met elkaar; aandachtsfunctionarissen en teamoefeningen en -materialen helpen daarbij. Het verzuim binnen de organisatie is intussen gedaald.
Nieuwe medewerkers
Andere organisaties investeren vooral in het binnenhalen van nieuwe medewerkers; zij-instromers en zorgverleners zonder ervaring in de gehandicaptenzorg zijn populair. Zo heeft Pluryn in één klap 27 nieuwe medewerkers binnengehaald met het initiatief: ‘Baan in een dag’. Sollicitanten kregen in de ochtend een rondleiding op een locatie, vervolgens een laagdrempelige speeddate met een leidinggevende en medewerker en vervolgens een meeloopmiddag. Bij wederzijdse tevredenheid konden de kandidaten einde dag al een intentie tot arbeidscontract tekenen. Met deze aanpak hoopte Pluryn meer mensen met een zorgdiploma enthousiast te maken voor een baan in de gehandicaptenzorg.
